Burada...

Burada olmak garip bir güven duygusu veriyor bana, bilmem, belki de 3 yaşımdan beri burada olduğum için..

Belki doğmak değil de büyümek eylemi daha bir uzun ve sancılı aynı zamanda bir o kadar keyifli olduğu için insan hayatında..

Belki ilk adımımı burada atmadım, ilk sözlerimi burada söylemedim ama ilk kendimi bilerek bir yere burada gittim, ilk anlamlı cümlemi burada kurdum, bir sürü ilki burada yaşadım,sanki her duvar kenarında bir anı, bir kare var, kendimi burada bildim ben…

Aslında benimsemem çok uzun zamanımı aldı, çok uzun süre sevemedim, alışamadım kanıksayamadım belki ama yaşadıklarım anılarım arttıkça anlam kazandı, gözümde başka bir yer halini aldı.

Gidince anladım belki de değerini, kendime ve buraya uzaktan baktım...

Evet belki hayatımın geri kalanında burada yaşamak istemiyorum ama arada bir gelip havasını içime çekmek, sokaklarında tüm kaldırım taşları bana aitmişçesine yürümek, bir caddelik çarşısını arkamdan rüzgar ese ese açık dükkanlardan burnuma tanıdık kokular gelerek aşağı yukarı gezmek, nasıl göründüğümü hiç önemsemeden oraya buraya gitmek, herkesi bir yerden de olsa tanımak hatta her küçük yerde olduğu gibi bir süre sonra hayatındaki insanların garip bir şekilde birbirine bağlanması ve bu durumun pembe dizi hissiyatı uyandırması bana inanılmaz bir keyif veriyor=)

Güvende uyanıyorum, sanki ne yapsam ne desem bir şekilde halledilir burada..

Bu aitlik duygusunu seviyorum ben belki de, kendimi buralı hissediyorum, her bir toprağını karış karış biliyorum..=)