Bugün niyeyse böyle bişi var benim üstümde, bir özlem, bişi işte bilmiorum.
ama sebepsiz akıp duruo yaşlar kaç gündür,,
benim bütün kuzularım şimdi benim yanımdan çok ama çok uzaktalar
oysa o kadar ihtiyacım var ki hepsine, ayrı ayrı...
hiç tanımadığım insanlarla günlerimi geçiriyorum, hayat hergün daha da korkutmaya başladı beni.
sanki çok ortada kaldım böyle, elimi uzatsam kimse yok sanki, tonlarca şey geçiyor aklımdan hergün bir sürü cümle, hepsi içime akıp duruyorlar, tek birini hiç kimseye söyleyemiyorum.
güvende hissetmeyi özledim galiba. aklımdan bişi geçtiğinde hemen gidip birine söylemeyi, aklımdan geçenin upuzun muhabbetlere dönüşmesini, aklımdan geçenlerin deniz olup akmasını özledim oysa şimdi asılı kalmış, nereye gideceklerini bilmeyen, yalnız cümlecikler şeklinde içimdeki boşlukta süzülüyorlar..
____
hergün bir kıtadan diğerine geçerken içimdeki onca anı, onca acı da benle birlikte mekik dokuyor sanki, ince ince işleniyorlar yollarıma...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder