Tepkiliyim şu anda.
Kafamın algılayamadığı şeylere ya da bazen kendimi insanlara iyice açıklayamadığım durumlarda kendimi çok kötü hissediyorum, bir yandan üzülürken diğer yandan sinirleniyorum.
Hele ki aynı şeyleri aşağı yukarı yaşamış ve yaşıyor olan insanların açıklamaya gerek duymadan bazı şeyleri anlamasını beklerken...
Hiçbir şeyi savunmuyorum yaşadığım, sadece bir konseptten bahsediyorum, genel bir duygudan, temelde benle alakası olmayan.
İki insanı birbirine bağlayan şeyler önemlidir bence.
Bu belki bir sözdür, belki bir şarkı, belki bir t-shirt, bazen bir yazma, tülbent, bazen bir yara kabuğu bazen de bir kolye.
Bunu anlamak bu kadar zor mu acaba?
Ki aynı şeyleri hatta dahasını hissetmişken, hissediyorken,,

Kimseye hiçbir şey anlatmak istemiyorum bazen, o zaman belki üzüldüğümde anlatması daha zor ama atlatması daha kolay olur belki...