28 Şubat 2010

Hani herkesin hayatta bir kahramanı vardır ya, kesin vardır!
hani en umutsuz anda,
en yorulduğunda,
hiç içinden çıkamayacağım dediğinde,
kaçıp gitmek istediğinde,
yok ben artık yapamayacağım dediğinde,
hiç bir çözümün seni tatmin etmediği anlarda,
kimsenin tesellisinin geçmediği zamanlarda,
"O"na gidersin ve sadece kendini kollarına bırakırsın, sonra ağlarsın saatlerce,,, o saçlarını okşar, hiçbir şey söylemez, sihir vardır ellerinde, uzaklara götürmez acılarını iyileştirir yavaşça, sessizliğinde ilaç vardır, ruhunu onarır, kokusu seni dünyanın en güvenli yerinde hissettirir. İçin boşalır yavaşça, sanki tüm acını, derdini, kederini, korkunu onun kucağına bırakmışsındır. O kendininkilere katar, yoğurur, harmanlanır.
"O" gelir senin elini tutar ve sen güçlenirsin.
________________
Ben bu haftasonu eve gittim.
Anneme sarılıp ağladım, saatlerce, hiçbir şey anlatmadım,,,
Göğsüne yattım kokusunu içime çektim.
Hiçbir şey söylemedi, sadece saçlarımı okşadı.
Ellerimden tuttu..
Bırakmasaydı keşke hiç,
dönmeseydim buraya,
görmeseydim seni.

2 yorum:

ayçöreği dedi ki...

"annedir yüreği fazla dayanamaz.
herkes bıksa senden annen sana doymaz.."

bi de ben baktım msne seninn gene koşa koşa annene gittiğini unutup; yoktun.
öptüm seni.
özledim andım seni dedim.

pamuk dedi ki...

Asıl ben seni özledim, beni bu gece de yalnız bırakıosun halbu ki ben bir haftadır ayça gelicek ayça gelicek diye etrafta dolaşıorum herkese söledim=(