20 Mart 2010


Bugün hava öyle güzeldi ki, ve ben o kadar sevdiğim bir takım yollardan geçtim ki, hiçbir şey düşünmedim aslında, sadece hep aklımda olan şeyler hep aklımdalar o kadar...
Ayakapı-Fener-Balat sahil hattında bisiklete binmek istedim mesela en çok...
Hı bir de ömrüm uzadı..=)
İstedim ki gözümle gördüğüm her şeyi fotoğraflayabiliyim.
Dünyanın en sevimli şeyiyle bütün bir akşam geçirdim gece yarısına kadar boğuştum, oynadım, ip atladım, sürekli bağlanıp bağlanıp çözüldüm, gülme krizine girdim, hiç düşünmeden çikolata yedim bir sürü=))
Ama o duracell gerçekten, gecenin sonunda her yerim çürük çarık ve kolumu kıpırdatacak halim kalmamışken o hala üstümde dolaşıyordu=))
Ama onun bir gülüşü dünyaya değer, bu hayattaki en masum, en yalansız, en sahi şey, bu ara en çok ihtiyacım olan, en çok özlediğim şey...

2 yorum:

Tuuce dedi ki...

o yoldan yurduna dönerken de o kadar sevimli tatlı biriyle karşılaştın ki böyle daha da mutlu oldun, o kadar mutlu oldun ki o yol hiç bitmesin istedin adeta değil mi civcivim? içime mi öyle doğdu yoksaaa ihiiihiii =)))

pamuk dedi ki...

Hmm senin 6. hislerin baya kuvvetli galiba=))