Hayatıma giren herkese, yaşanmış her şeye...

Evet son kez bu odadayım ve ay son kez dönüyor penceremin etrafında soldan sağa yavaş yavaş...
Bugün aylardır aklımdan çıkaramadığım tezimi sundum ve gerçekten hiç beklemedğim bir şekilde AA aldım. Belki o bu yazıyı hiç okumayacak ama ben birine sonsuz teşekkür etmek istiyorum. Sayın Prof. Dr. Hilmi Demiray'a...
Gerçekten bütün bir dönem boyunca yeri geldi beni azarladı, ağladım, üzüldüm, yerin dibine girdim, yok ben başaramayacağım bu işi dedim. Ama öyle yardım etti ki, hele bugün sunumda nasıl da korudu kolladı, adeta bir dede edasıyla, öyle bir tavrı var zaten...=) Bütün dönem boyunca hayatındaki rutin şeyleri(haftasonu çim biçmek, bahar tatilinde Amerika'daki oğlunun yanına gitmek gibi..) ve Princeton anılarını bana anlattığı için, her gittiğimde beni muzip gülüşüyle karşıladığı için, heyecanımla eğlendiği için, içtenlikle eleştirdiği için, daima arkamda olup beni desteklediği için kendisine gerçekten yürekten çok ama çok teşekkür ediyorum...
Beni 5 yıl boyunca yalnız bırakmayan, gerek bu sürenin tamamında benimle olan, gerekse belli bir dönemden sonra tanıştığım ya da kısacık bir dönem de olsa hayatıma girmiş, beni güldürmüş, ağlatmış, üzmüş, düşündürmüş, eğlendirmiş, heyecanlandırmış herkese ama herkese çok çok teşekkür ediyorum. Hepinizin gerçekten yeri var, beynimde ve kalbimde, izlerinizi taşıyorum, sizle kuruldum, sizle birleşti parçalarım...
*Hazırlıktaki Welcome partide deliler gibi içip kibar kibar hemen yancağızıma kustuğum için,
*Exit exam speaking sınavı öncesi deliler gibi içtiğim için,
*Yine hazırlıkta müzik kulübüne girdiğim ve grup kurmaya çalıştığım için,
*Hazırlığın yaz okulunda okula gelip kızları ziyaret ettiğim için,
*Birinci sınıfta hayatımı derinden etkileyecek tüm değerlerimi, hayat tarzımı, yaşayışımı değiştirecek ve yıllarca sürecek bir şeye başladığım için,
*En azından hayatımın bir döneminde 4.00 ortalama yapıp herkesin diline düştüğüm için,
*İkinci sınıfta doğru dürüst bir grup kurup Bahar Şenliği'ne çıkmayı başarabildiğim için,
*Hayatımın en zor anlarını yaşayıp çok büyük dersler aldığım için,
*Geçirdiğim iki süper yaz okulu için,
*Çatılarda sabahladığım için,
*Tepede en sevdiğim arkadaşlarımla dertleştiğim için,
*Odamı bir süre sonra evimden daha çok benimsediğim ve her yıl biraz daha güzelleştirdiğim için(şimdi kopmak çok daha zor ama),
*Üçüncü sınıfta daha iyi olarak tekrar Bahar Şenliği'ne çıkabildiğim için,
*Çimlerde yatıp müzik dinleyerek güneşlendiğimiz için,
*Bit kadar balkonumuzda yemek yiyebildiğimiz, dedikodu yapabildiğimiz, insanları izlediğimiz ve belki de bir sürü önemli kararı aldığımız için,
*Gece yarıları şileye gittiğimiz için, sarhoş sarhoş arabalara bindiğim için, bindiğim tüm arabalara kustuğum için=)), sunroof'u açıp bağıra bağıra Placebo şarkıları söylediğimiz için, gecenin 11inde kanatçı Haydar'a gitmeye karar verip gittiğimiz için (ki kanatçı haydar merterdedir=))
*Bir çarşamba gecesi kızları ayartıp Taksim'e gitmeye ikna ettiğim için ve 10buçuk servisinde kendimizi bira içerken bulduğumuz için,
*kampüste kartopu oynadığımız ve bayırlarından poşetle kaydığımız için,
*Nerdeyse tüm hocalardan ders aldığım ve her birinden başka şeyler öğrendiğim için,
*tüm gece yürüyüşleri için,
*4. sınıfta yine ve son kez Bahar Şenliğine çıkabildiğim için,
*Çınarın altında gitar çalıp şarkı söylediğimiz için(ki finallerimiz varken hepimizin),
*Dalgakıranda defalarca yürüyüp, takalarda defalarca yemek yiyip rakı balık yaptığımız için, bir kez de olsa Kavalaya gittiğimiz için, Şile'nin tüm sokaklarını bildiğim için, en az bir kere geçtiğim için, denize ve havuza gittiğimiz için,
*Çok güldüğüm için,
*Çok konuştuğum için,
*Çok ağladığım için,
*Çok heyecanlandığım için,
*Çok düştüğüm için,
*Çok kere yeniden başladığım için,
*çok sevdiğim ve çok sövdüğüm için,
*ve aklıma gelmeyen burada yaşadığım daha bir sürü şey için,
çok mutluyum...
Ve bunları bana yaşatan herkese çok ama çok teşekkür ediyorum.
Hepiniz gerçekten iyi ki varsınız, iyi ki oldunuz...