Bugün bir hocaya sırlarımı açtım!
Yani yanlışlıkla oldu aslında=)...
Daha dönemin başında istediği bir ödevi yapmıştım(işte ilk heves okul yeni açılmış hemencik yapmıştım ödevi verdiği gece), sonra hoca toplamadı o ödevleri ama benim yanımdaydı işte bir sayfa bir şey.
Huyumdur, yanımdaki herhangi bir kağıt parçasına yazarım, özellikle de yalnızsam muhakkak bir şeyler geçer içimden, bir şarkı, bir söz, bir paragraf..
Hıh işte bu sefer bildiğin paragrafı yazmışım sen ödevin arkasına...=)
Hoca bugün "aa ben size ödev vermiştim, unuttum sandınız dimii nıhaaaa" deyince ve sınıfta ödevi bir tek ben yapmış olunca, bir trade-off yapmam gerekti, ya hoca yazdıklarımı ve de ödevi okuyacaktı ya da hiçbir şeyi. Nedendir bilinmez, ben hepsini okumasını seçtim..=)
Karalamaya çalışıyorum yazdıklarımı, "karalama karalama ver sadece ismini yaz ben oraya bakarım" dedi, nasıl yalan!=))
İlk arkasını okuyacak sayfanın, gülecek kendikendine, belki düşünecek birazcık ama ben şunu biliyorum ki hocayla aramda bir sır olacak artık, ister istemez=)
Diğer ders gelip bana manalı bakışlar atıp "Aysun ne iş" derse hiç şaşırmayacağım.
Eh artık arkası haftaya...=)
2 yorum:
ya çok heyecanlı... ama iyiki ödevi vermişsin. ne biliyim bir film karesi gibi geldi, okurken ya ver ödevi, ver diye filmdeki oyuncuya seslenir gibi seslendim. ya tatlı zuzu, film kahramanım, kahramanım benim.
Not: Bu arada aklıma bu duygusal yazıdan sonra ne geldi, bil bakalım?
Kahramanın olabilirim bebeğim, kahramanın olabilirim :)
Acını uzağa götürebilirim bebeğim..=)))
Yorum Gönder